Grrr... Het lukt maar niet...!

Ik speel onderhand al zo'n 50 jaar gitaar, maar als ik een nieuw nummer moet leren, is het nog steeds zo dat ik heel veel moet oefenen. Typische getallen: een riedeltje van 2 seconden, steeds achter elkaar... en voor ik het weet is er een uur voorbij. Dat zijn dus 1800 mislukte pogingen achter elkaar, non-stop. En dat vaak een paar keer per dag en soms weken achtereen. Er zit een riff in het nummer Luttrell (van Tommy Emmanuel) dat me na 16 jaar nog steeds niet goed lukt. Ik denk dat ik er onderhand wel 500 uur oefenen op heb zitten, dat zijn dus 900.000 mislukte pogingen...  Dát, beste mensen, is nu "gitaar leren spelen". 

Het internet loopt over van beloftes als Leer Spelen In Tien Lessen, maar geloof me, dat zijn valse beloftes. Niemand heeft ooit iets zinnigs leren spelen in 10 lessen. Betekent dit dat gitaar leren spelen één grote lijdensweg is? Helemaal niet! Het probleem zit hem in een heel andere hoek. De wereld is vandaag de dag vergeven van hoe-mensen. Dat zijn vaak 'managers' in bedrijven en overheidsinstanties die zelf niets kunnen, maar wel denken te weten hoe andere mensen alles beter kunnen doen. Uit die contreien komen de Key Objectives, Roadmaps, Principal Performance Indicators, Milestones, Deadlines, Tracking Sheets, Mitigations en noem maar op. De gedachte is dan steeds, dat je voordat je iets begint éérst een duidelijk geformuleerd doel voor ogen moet hebben en daar met zorgvuldige (tijds-) planning, controles door derden en - indien nodig - corrigerende acties onderweg naar toe werkt. Om die reden komen er steeds vragen boven als Hoe vaak/lang moet ik oefenen om resultaat te bereiken?, en Hoe lang duurt het voor ik goed gitaar kan spelen als ik 3 uur per week oefen?, die ik bijna dagelijks krijg. 

Ik heb al weinig vertrouwen in procesmanagementsprocessen, maar als het op gitaar spelen aankomt kan ik je 100% verzekeren dat deze aanpak alleen maar leidt tot frustraties en mislukkingen. Om gitaar te leren spelen moet je een totaal andere benadering hebben. Vergeet de projectmatige, 'corporate' aanpak. De kunst is om het leren te zien als je doelstelling. Op die manier heb je je doelstelling al gehaald op het moment dat je je gitaar pakt. Zie het proces dus niet als een 'project' dat uitgevoerd moet worden voordat je resultaten boekt, of een hoeveelheid werk dat je eerst moet doen voordat het eens een keertje leuk wordt, maar geniet van het feit dat je leert en heel langzaam steeds beter wordt. Geniet van iedere seconde dat je een gitaar in je handen hebt, ongeacht wat je speelt. Kijk, klaar ben je toch nooit. Ieder gitarist wordt zijn hele leven beter, dus een einddoel heb je sowieso al niet. 

Alleen met deze mentaliteit wordt je uiteindelijk een gitarist. Wanneer? Verkeerde vraag! Het 'wanneer' doet er niet toe. De pret zit hem in het NU. Dus ga ik nu weer heerlijk een uurtje 1800 mislukte riedeltjes spelen.