Microfoonplaatsing bij gitaaropnames

Wie ooit geprobeerd heeft zelf opnames te maken van een akoestische gitaar, weet dat het niet simpel is om zo’n opname goed te laten klinken. Een veel gemaakte fout is dat de microfoon op het klankgat wordt gericht. Dat lijkt logisch, want “daar komt immers het geluid uit”. Waarom zit er anders zo’n gat in de gitaar? 

De werkelijkheid is iets ingewikkelder. Natuurlijk komt er geluid uit het klankgat. Het zijn echter alleen de lage tonen die uit het klankgat komen, niet de hoge tonen. Als je dus een opname maakt met een microfoon recht op het klankgat gericht, zal hij dof en dreunend klinken. Iedere gitarist die een beetje ervaring heeft met microfoons weet dit wel. Maar hoe komt dat eigenlijk? Het komt doordat lage tonen overeenkomen met lange geluidsgolven. Dat geldt voor geluidsgolven in de lucht, maar ook voor golfbewegingen in het bovenblad van een gitaar. De lange golven (veroorzaakt door lage tonen) zijn zo lang dat ze het bovenblad van de gitaar in zijn geheel maar binnen en naar buiten laten bewegen. De inhoud van de klankast zal daardoor voortdurend veranderen, en als gevolg wordt er steeds lucht uit het klankgat naar buiten geblazen. Daardoor werkt de klankkast als een soort blaasbalg. De lucht die door het klankgat naar buiten komt,  produceert dezelfde lage tonen die in het bovenblad zitten. Bij hoge tonen gaat het anders. Als je op een gitaar een hoge toon speelt, beweegt het bovenblad niet in zijn geheel naar binnen en naar buiten, maar vormen zich een heleboel kleine golfjes, die veel kleiner zijn dan het bovenblad zelf. Deze golfbewegingen in het bovenblad gaan veel te snel om te kunnen zien, maar je zou het kunnen vergelijken met de golven in een zwembad. Omdat de golven nu zo klein zijn, zal er voor iedere golf die het bovenblad naar buiten buigt, ergens anders een golf zijn die het bovenblad juist naar binnen buigt. Als gevolg zal de inhoud van de klankkast niet veranderen, en wordt er dus ook geen lucht uit het klankgat geperst. De reden dat je de hoge tonen toch hoort, komt omdat het trillende bovenblad direct tegen de lucht er om heen drukt, waardoor geluidsgolven ontstaan. Die geluidsgolven komen dus direct van het bovenblad, en niet uit het klankgat. Vandaar dat er altijd minstens één microfoon op het bovenblad wordt gericht, en de andere nooit direct op het klankgat.