De Ultieme Gitaar

Mijn eerste gitaar was een goedkoop ding. Hij was minstens 35 jaar oud, slecht onderhouden, en had zo’n hoge actie dat hij bijna onbespeelbaar was. Hij zag er uit of hij van een lange stenen trap naar beneden was gestuiterd en klonk ook niet best. Hol en bonkig. Ik had dus eigenlijk de allerslechtste gitaar die je hebben kon. Dat had één groot voordeel, want iedere andere gitaar die ik zag was veel mooier dan de mijne. 

Steeds als iemand anders mij op zijn gitaar liet spelen was het feest. Als ik een willekeurige muziekwinkel binnenliep, voelde ik me alsof ik in de Hemel kwam. Iedere gitaar die er stond was honderd keer mooier dan de mijne. En voor mij totaal onbetaalbaar. Ik kon dus alleen maar dromen van een tijd dat ik zoveel geld zou hebben dat ik dergelijke instrumenten betalen kon. En die tijd kwam. Want als ik vandaag in een muziekwinkel kom, zijn er eigenlijk maar weinig gitaren die me nog boeien. Het klinkt arrogant als ik dat zo schrijf, maar dat is het niet. Want in mijn zoektocht naar ‘de ultieme gitaar’ heb ik ongeveer alle gitaren die in muziekwinkels staan wel gehad. En weer verkocht, omdat ik andere gitaren beter vond. Totdat ik die ook weer verkocht. Na tientallen jaren zoeken, kopen en verkopen heb ik zo een collectie instrumenten bij elkaar verzameld waar ik vroeger niet eens over dromen kon. Custom Shop modellen, speciaal voor mij gemaakt, precies volgens mijn specificaties. Heel wat duurder dan de gitaren waar ik vroeger over droomde. Wat eigenlijk ook weer niet zo heel duur is, want mensen kopen ook een bankstel, een keuken of een auto en dan valt de prijs van een custom gitaar eigenlijk best mee. Mijn dromen zijn dus uitgekomen. Ergens is dat best jammer. Want soms denk ik wel eens met een beetje heimwee terug aan de tijd dat alle gitaren in de wereld mooier waren dan de mijne, in plaats van omgekeerd. Aan de andere kant zie ik nog steeds fraaie gitaren die zoveel geld kosten dat ik ze niet allemaal kopen kan. Ik moet wel meer moeite doen om ze te vinden dan vroeger, maar ze zijn er nog. En dat is maar goed ook. Zo kan ik lekker blijven dromen. Want ik word even gelukkig van de gitaren die ik nog hebben wil, als van de gitaren die ik al heb.